| ز تاريخ بگويم / نمايم بيان |
ز پارت و ز ماد و / ز پارس كيان |
| همين قوم كه گفتم / سكا است بنام |
ز چند تيره گشت ايل / بزرگش غلام |
| تمدن ز ايران / كه برخاسته است |
ز كوروش ز داريوش/ به جا مانده است |
| ز آرش كمون گير/ ز رستم زسام |
ز حافظ ز سعدي / كه هستند بنام |
| سواران ايلم / بودند بي نظير |
به دوران كريم خان / چو خراج بگير |
| هر آنچه بخواهي / ز ايلم بخوا |
ز دين و ز غيرت / نما و نوا |
| ز مهمان پذيري/ نيست در جهان |
به وقت نبرد هست / چو شير ژيان |
| حقيقت نويسم / كنند باورم |
كه قرآن كتابم / خدا ياورم |
| چه پاك و زلال است /مردم اين ديار |
كه مرد دلير دارد / و تك سوار |
| چو زنديه را / بياد آوريم |
سواران كرزبر / به ايل بنگريم |
| كلاه خسروي را / بداشتند بهسر |
به پا گيوه داشتند / كه شال بر كمر |
| تفنگ ابتدايي / به دست داشتند |
چه ايمان پاكي / به دل داشتند |
| خدا را پرستش / اسلام است دين |
بزيستند به پاكي / در اين سرزمين |
| نوشتم بداني / ز ايلم دلير |
جوان كرزبر / كه مانند شير |
| ز چند تيره گويم / كه شد ايل سكا |
رحيم خان و عليوس / قلي كد خدا |
| ز حيدر ز عالي /محسين كه خان |
بگويم ز حاجي / كلي خوش بيان |
| همين مختوا هست / چه مهمان نواز |
ز كردار نيكش / بشد بي نياز |
| بگويم كه ايلم / هنوز زنده است |
به ييلاق و قشلاق / پراكنده است |
| نوشتم بخواني / چو شبها بلند |
دگر گور كه نيست / گيري دركمند |
